11 Mart 2015 Çarşamba

Susma N’olur…, ARZU KÖK

Susma N’olur…

 

Vuruldu su ve ışık
Mihrap kırıldı
Ay küstü
Sen sustun
Ağlasaydın hiç olmazsa
Kuşları gördüm
Uçarken çok, ağlarken az

Acı sim ve siyahtı
Cesaret tuzla buz
Işık az
Az düşün
İnsanlığı kalleşçe vurmayı seven
Kılıç niye kutsanır?
Şair yakmak neden yasaldır?
İnfaz neden anayasadan önce gelir?

Konuş ey tohum
Yoksul bir çocuğun
Çaldığı erik,
Kurduğu düş,
Bildiği masal,
Yediği dayak,
Emdiği süt kadar konuş
Susma n’olur

Uçuşmadan önce Zühre’de gülümseme
Gün gülünde ışıltı
Bitmiş sayılmaz her şey

Ak
En yakın bulduğum denize doğru
Kıraç ovaları yırtarak ak
Sula
Yaşam ver
İlla ki çocukları sevindir
Sıradağ görkemiyle doğrul ve yürü
Kuş uyumlarını sırtına al ve yürü

İnsanlar gördüm
Ölürken çok, yaşarken az

Arzu Kök

6 Mart 2015 Cuma

MİLLİ ŞAİR Mehmet Akif ERSOY ve İSTİKLÂL (Egemenlik ve Özgürlük) MARŞI

İSTİKLAL MARŞI
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehrene ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim: Bendimi çiğner, aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam taşarım.

Garb'ın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar;
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
''Medeniyet!'' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri ''toprak!'' diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden İlahi şudur ancak emeli:
Değmesin ma'bedimin göğsüne na-mahrem eli;
Bu ezanlar -- ki şehadetleri dinin temeli --
Ebedi, yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -- varsa -- taşım;
Her cerihamda, İlahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım!
O zaman yükselerek Arş'a değer, belki, başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal.

Mehmet Akif ERSOY

Beste : Osman Zeki ÜngörMehmet Akif Ersoy'a ait olan bu şiir 12 Mart 1921 tarihinde TBMM tarafından ulusal marş olarak kabul edildi. 1930 yılından itibaren Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Şefi Osman Zeki Üngör'ün bestesi ile çalınmaya başlandı.